bicycle parked under stone wall

#mvos – Mam Vëlo op Sharm El-Sheikh

De Rick Mertens wëll net Froe stellen, hie wëll Äntwerte kréien. Bei him ginn Interviews an der Reegel zum Handwierk: hie buert, hie pickt, hie schléit och mol mam Hummer drop. Oder anescht: Duerch eng perfekt Preparatioun, geziilten Nofroen an och mol en Iwwerraschungsmoment, mécht hien et senge Gäscht seelen angeneem. All Nolauschterer vum Radio 100komma7 weess, dass dat vun engem vu sengen Interviews ze erwaarden ass. Et ass erstaunlech, dass de Paul Galles dat scheinbar bis dësen Donneschden net wosst

Continue reading
clear light bulb planter on gray rock

All I want for Superwaljoer is ideology

Pragmatesch Politik am Intérêt vum Bierger amplaz blann enger Ideologie hannendrun ze laafen, dat ass de Politikstil vun de Piraten, ob an der Gemeng oder op nationalem Plang 

(Sven Clement, Twitter, 28. August 2019)

En neien Dag, en neit Interview, en neien Artikel: An néierens entkënnt een him, dem gréisste Schreckgespenst an der haitege politesche Landschaft, dem Ursprong vun allem Béisem, dem Destillat vun allem, wat onsënneg an onräsonabel ass: Ideologie. Faarw: gréng, wéi Broccoli a Spinat, an dovun – dat weess all Kand, léisst ee léiwer d’Fangeren. Ideologie ass bäh. Wat dogéint gutt ass? Pragmatismus, Léisungen am Eeklang mat der Wirtschaft, de Bierger mathuelen.

Den Habitus fir Ideologie ze kritiséieren ass natierlech net nei. Kommunismus a Sozialismus sinn nach ëmmer als geféierlech Ideologien kritiséiert ginn, genee sou wéi verschidde Stréimungen aus dem rietse Spektrum. De Reflex, d’Existenz vun Ideologie u sech als kritikwierdeg duerzestellen, ass awer e Phänomen, dat rezent richteg u Schwong gewonnen huet. 

„Wir wollen die Art und Weise, wie Politik gemacht und vom Bürger erlebt wird, neu definieren und umsetzen.“ Dies sagte Marc Ruppert, ehemaliger DP-Generalsekretär, bei der Vorstellung der neuen Partei „Fokus“, die er gemeinsam mit dem früheren CSV-Präsidenten Frank Engel gegründet hat. Um dieses Ziel zu erreichen, setze man auf bürgerliche Werte, frei von Ideologien und eine pragmatische Vorgehensweise. 

(reporter.lu, 22. Februar 2022)

Et ass och net fir d’éischt an de leschte Joren, dass d’Denotatioun vun engem u sech nëtzleche Begrëff duerch eng konstant pejorativ Konnotatioun entstallt gëtt. De Sproochwandel, deen de “woke” Begrëff duerchlaf ass, ass e ganz änlechen. Ugefaang als Begrëff, dee vu Schwaarzen Amerikaner*inne benotzt gouf, fir d’Bewosstsinn fir sozial Ongerechtegkeeten ze beschreiwen, ass et relativ séier zum Schlagwuert bei der karikaturalen Duerstellung vun allem, wat net an e biergerlech wäertkonservative Kontext passt, ginn.

Dobäi kënnt een net derlaanscht d’Ironie ze notéieren, dass grad déi Mënschen, déi als elementaren Deel vun der „Wokeness“ de Versuch gesinn, d’Sprooch – zum Beispill duerch Genderen – ze veränneren, selwer d’Sprooch aktiv méi aarm maachen. Och d’Wuert “Ideologie” gëtt aktuell reegelméisseg mëssbraucht, fir politesch Géigner*innen ze diskreditéieren, mat der fatale Konsequenz, dass eis Sprooch an domat de Spektrum vum Virstellbaren reduzéiert ginn.

Parteipräsidentin Elisabeth Margue plädiert für eine pragmatische Politik, die nicht ideologisch gefärbt ist. 

(Marc Schlammes, Luxemburger Wort, 26. März 2022)

Gëtt d’zentral Bedeitung vum Wuert “Ideologie” ëmgedeit an negativ behaft, beschränkt dat d’Méiglechkeeten vum ideellen a politeschen Ausdrock an Handelen. Wann et, wéi vu verschiddene Politiker*innen a Kommentator*innen dëser Deeg proposéiert, negativ ze betruechten ass, dass eng Persoun sech enger Ideologie higëtt, da gëtt ideologiefräit Denken an Doen zur Wonschvirstellung. E gudde Politiker ass deemno een, deen net un eng Ideologie gebonnen ass, mee een dee pragmatesch ass.

Just de Géigendeel vun Ideologie ass net Pragmatismus, wéi déi meescht Kommentator*innen, déi sech eng entideologiséiert Welt wënschen, behaapten. Pragmatismus bedeit, dass een seng Handlungen duerno ausriicht, de gréisstméiglechen Erfolleg ze hunn. Et bedeit net, Handlungen ze wielen, déi fir denkbar vill Leit akzeptabel sinn, ouni dass een dobäi eppes ze verléieren hätt. Sinn d’Iddien, déi mat enger Ideologie verbonne sinn, praktikabel a vun Notzen, dann ass hir Uwendung deemno pragmatesch. Sech dëser Ideologie ze verschléissen wier et net.

Charles Goerens voit monter une nouvelle génération « qui sait ce qu’elle veut, qui est bien informée, pragmatique et qui n’est quasiment liée à aucune idéologie » : « Ils iront loin… En fait, ils sont déjà allés loin… » 

(Bernard Thomas, „L’année des Tigres“, d’Lëtzebuerger Land, 11. November 2022)

De Géigendeel vun Ideologie ass also éischter Willkür a Mediokritéit. An an dëser Willkür ass villes méiglech. Well Politiker*innen, déi komplett onideologesch sinn, si genee wéi hir Positiounen austauschbar an oendlech dehnbar. Wa si net mat klore Prinzipien un hir Aarbecht eruginn, si si eigentlech näischt anescht wéi duerch en demokratesche Prozess ausgewielte Manager an Administratoren. Si sinn Ausdrock vun enger Kultur, déi Perséinlechkeeten als méi wichteg ugesäit wéi d’Iwwerzeegungen.

An egal wéi gutt e Manager ass, verkënnt d’Demokratie, wann den Auswalprozess vun eise Representanten vun ideologeschen Iwwerleeungen entbonnen a just nach op Perséinlechkeeten cibléiert gëtt, zu engem Prozess, an deen d’Mediokritéit integral agebaut ass. Wien net mat anenee verknäppten Iddien Politik ugeet, ka wahrscheinlech och net fir déi Exzellenz stoen, déi sech d’Bierger*inne beim Walgang idealerweis vun hire Politiker*inne wënschen.

„Hinter den Grünen, besonders in Deutschland, steckt viel Ideologie. Das stört mich. Auch wenn ich für mehr Klimaschutz bin“, so der CSV-Politiker. Wer eine „determinierte Meinung“ vertritt, wie es Mosar formuliert, wird heftiger bekämpft.

(Florian Javel, Luxemburger Wort, 7. November 2022)

Eng Iddi ka gutt oder schlecht sinn. Deemno kann och eng Ideologie gutt oder schlecht sinn. Mee wéinst schlechten Iddien huet nach kee verlaangt, dass mir Iddien u sech opginn. Firwat sollten Ideologien, also zesummenhängend an openeen ofgestëmmten Iddien, verschwannen, just well et schlechter gëtt?

Eigentlech wier et wënschenswäert, wa Politiker*innen a Parteien sech traue géifen, elo virum Superwaljoer de Begrëff vun der Ideologie nees fir sech ze entdecken a positiv ze konnotéieren. Et wier wënschenswäert, wa Leit mat Iwwerzeegung optriede géifen an zu enger Ideologie stoe géifen, engem duerchdeklinéierte Katalog vun Iddien, déi aneneen iwwerginn, déi eppes Gesamtes bilden an déi op en Zil hischaffen.

Mir musse schonn eis Ambitioune ganz kloer erhéijen. Konkret Moossnamen mussen elo wierklech kommen, well wa mir just mat deem weiderfueren wéi et elo ass, dann erreeche mir dat Zil ganz sécher net. Da si mer éischter bei 2,8 Grad – an dat soen net ech, et ass elo net déi gréng, et geet hei elo wierklech net ëm iergendeng Ideologie, et geet ëm d’Wëssenschaft.

(Tilly Metz, Invitée vum Dag um 100komma7, 7. November 2022)

Si kéinte fir eng Ideologie stoen, déi mat Fakte schafft, mee sech gläichermoossen op theoretesch Virstellungen wéi d’mënschlecht Zesummeliewen praktesch ideal geléist gi ka, bezitt. Fir d’konkret Beispill vun der sougenannten a gréisstendeels just an der Virstellung vun hire Géigener*inne reelle “gréngen Ideologie” ze huelen, schéngt et evident, dass all d’Ziler, déi vun dëser formuléiert ginn, sech op wëssenschaftlech Erkenntnisser stäipen, an d’Léisungsweeër, déi doropshin ausmodelléiert ginn, versichen mat dësen am Eeklang ze sinn.

Et géif een sech vu Parteien vun all Couleur wënschen, dass si dëse Wee ginn. Ziler definéieren, Léisungsweeër dorop ofstëmmen, an dat Ganzt an e global gültege Kader setzen, deen d’eegent Iwwerleeën an Handelen regéiert. Just misst ee sou eng Approche dann Ideologie nennen an dee Courage feelt deene meeschte Leit hautdesdaags.

Dofir, léif Politiker*innen, mäi Wonsch fir d’Superwaljoer: Traut iech. Sidd ideologesch. A stitt dozou.

E fragille Wonsch no Stasis

Leit, déi dem David Simon, Createur vun der amerikaneschen Tëleesserie The Wire – enger Serie iwwer organiséiert Verbriechen zu Baltimore – op Twitter followen, sinn an de leschte Méint Zeien vun engem interessante Spektakel ginn. All Kéier wann de Simon, dee bekannt dofir ass, sech gären an dacks politesch ze äusseren, eppes zum Theema Rassismus kommunizéiert huet, sinn Trollen aus de Lächer geschoss, fir him virzewerfen eng rassistesch Tëleesserie produzéiert ze hunn. Firwat dëse Virworf? Well an The Wire Drogendealer an der Reegel Schwaarz sinn.

Continue reading

En Numm fir e Stadion

“What’s in a name?” freet d’Juliet op sengem Balcon, fir d’Äntwert selwer ze ginn – “A rose by any other name would smell as sweet.” Zouginn, d’Juliet well just eng verbueden Teenagerléift rationaliséieren, a beschäftegt sech net mat der ëm Längte méi wichtege Fro duerno, wéi en nationale Fussballstadion heesche soll. Mä seng Fro a Konklusioun stoussen awer d’Dier op, fir de Gedanken weider ze spannen, wéi de Stadion zu Gasperech heesche soll.

Continue reading

Iwwer Geschicht a Geschichten

A sengem Lieserbréif “N’oublions pas l’histoire” am Luxemburger Wort vum 20. Juni schreift de Raymond Schaack, et wier absurd fir de Charles de Gaulle an de Winston Churchill als Rassisten ze bezeechnen. Déi zwee Staatsmänner hunn zweifellos eng wesentlech Roll gespillt an der Bekämpfung vun Nazi-Däitschland, deem seng Staatsräsoun op rassistesche Motiver fundéiert huet. Et gëtt wuel kaum Leit, déi dem Churchill an dem de Gaulle iergendeppes ausser Respekt heifir entgéint brénge wëllen.

Continue reading

Green Book ass kee “feel-good movie”.

De Mahershala Ali wäert nächste Sonndeg säin zweeten Oscar fir de beschten Niewenduersteller gewannen. Ma komescherweis hëlleft grad dëst fir ze illustréieren, firwat dem Peter Farrelly säi Green Bookkee gudde Film ass. Domat wëll ech kee Waasser op d’Mille vun deene schëdden, déi soen en Oscar ze gewannen wier näischt Prestigiéises – nee, et ass de Fakt, dass den Ali den Niewenduersteller an dësem Film ass, dee weist, dass seng narrativ an politesch Absichten komplett verkéiert sinn.

Mee fänke mer vir un. Green Book ass fir d’alleréischt e konventionelle buddy road movie, wéi Hollywood der iwwer d’Joren honnerten an de Kino bruecht huet. Zwee ënnerschiddlech Leit ginn an eng fir si ongewinnte Situatioun gestach an duerch d’Zoustänn an eng hinnen opgezwonge Proximitéit dozou guidéiert e Mëttelwee ze fannen, op deem si sech béid wuel spieren. A Green Book sinn dës zwee Leit den Tony  “Lip” Vallelonga, e graffe Rausschmäisser aus Queens, deen ëmmer op der Sich no Aarbecht ass, an den Dr. Don Shirley, en eleganten, hyperintelligente Pianist, op der Sich no engem Chauffeur fir seng Concertstournée duerch den amerikanesche Süden.

Continue reading

E schlechte Choix

Generell schéngt et dorop eraus ze lafen, dass d’Academy of Motion Picture Arts and Science dëse Sonndeg ee vun zwee Filmer als de beschte vum Joer 2015 zeréck behale wäert: The Revenant oder The Big Short. Kloer, et sinn nach sechs aner Filmer fir den Toppräis an der Course. Mä ze denken, dass eppes anescht eng Chance hätt, ass ongeféier esou naiv wéi ze gleewen, dass den Ali Ruckert den nächste Premier vu Lëtzebuerg gi kéint.

Continue reading

Vu Fraen, déi sangen, a Männer, déi muerden

Bis virun e puer Joer war et quasi onméiglech sech wierklech mat den Oscar nominéierten Documentairen auseneen ze setzen, well se néierens ze fanne waren. Am Joer 2010, dem beschte Joer an der rezenter Geschicht vun dëser wéineg beuechteter Kategorie bei den Oscars, hunn ech zu Glasgow mäi bescht ginn fir sou vill vun de Filmer wéi méiglech ze gesinn. Dem Banksy säin Exit through the Gift ShopInside Job, Restrepo a GasLand sinn effektiv am Kino gelaf, während ech Waste Land réischt e puer Joer méi spéit gesinn hunn. Déi nächst zwee Joer hunn ech dunn allerdéngs  kee vun de Filmer gesinn virun deem d’Präisser verdeelt goufen. Dank Netflix an iTunes huet sech dëst awer grondleeënd verännert. 2013 konnt ech – dank Streamingsiten – véier vun de fënnef Filmer gesinn. Dëst Joer hunn ech fir d’éischte Kéier all d’Filmer gesinn, an dat schéint ass: dir kënnt et och maachen.

Continue reading

Tëlee am Joer 2015

Archer. Better Call Saul. Black-ish. Bob’s Burgers. Broadchurch. Brooklyn Nine-Nine. Chef’s Table. The Daily Show with Jon Stewart. Daredevil. Game of Thrones. Girls. The Great British Bake-Off. Hannibal. Inside Amy Schumer. Jessica Jones. Key and Peele. Les Revenants. Louie. Masters of Sex. Mr Robot. New Girl. Sense8. Show Me a Hero. Silicon Valley. Supergirl. Survivors Remorse. The Good Wife. The Grinder. The Last Kingdom. The Last Man on Earth. Last Week Tonight.  Transparent. Unbreakable Kimmy Schmidt. Veep… iergendwann gëtt et engem awer alles ze vill.

2015 war d’Joer an deem op eemol kee méi – dir vläicht, ech net – den Iwwerbléck iwwert dat gehalen huet, wat alles op der Tëlee ze gesi war. A souguer wann ech et wousst, hätt ech mech Orphan Black-style klone missen fir all dës Serien ze kucken. Vläicht wier souguer een dobäi gewiescht, deem True Detective gefall hätt. Op alle Fall gouf et eelef Serien, déi fir mech iwwert allem anere stoungen.

Continue reading